Почина Пол Марио Деј, првиот и оригинален пејач на „Ајрон Мејден“

Почина Пол Марио Деј (69), првиот, оригинален пејач на легендарните „Ајрон Мејден“.

Светот на хеви металот е во тага. Пол Марио Деј, првиот вокалист на иконскиот британски бенд „Ајрон Мејден“ (Iron Maiden), почина на 69-годишна возраст. Веста ја потврди бендот „Мор“ (More), во кој Деј ја продолжи својата кариера, оставајќи зад себе наследство како клучна, иако често заборавена, фигура во создавањето на еден од најголемите бендови во светот. Причината за смртта засега не е соопштена.

Човекот кој беше таму на самиот почеток

Пол Марио Деј беше дел од оригиналната, прва постава на „Ајрон Мејден“, формирана во 1975 година од страна на басистот и лидер, Стив Херис. Тој беше гласот на бендот во неговите најрани, клупски денови, но соработката траеше само до 1976 година. Според историјата на бендот, тој бил отпуштен поради „недостаток на сценска енергија и харизма“.

Самиот Деј во подоцнежни интервјуа искрено признал дека во тоа време не знаел како да биде вистински фронтмен. „Стив Херис бараше лидер, некој што ќе скока и ќе комуницира со публиката, а јас тогаш не знаев како да го правам тоа“, изјавил тој, додавајќи дека отказот го погодил, но дека ја разбрал визијата на Херис.

Животот по Maiden: Од Monsters of Rock до Sweet

Отпуштањето од „Ајрон Мејден“ не значеше крај за неговата кариера. Тој се приклучи на бендот „Мор“, кој стана култно име во „Новиот бран на британскиот хеви метал“ (NWOBHM). Со нив, тој во 1981 година настапи на легендарниот фестивал Monsters of Rock, на иста сцена со AC/DC и Whitesnake. Подоцна, во 1985 година, тој стана и фронтмен на обновената постава на славниот глам-рок бенд „Свит“ (The Sweet), со кои сними успешен албум во живо.

Трагичната приказна за „што ако?“

Приказната за Пол Марио Деј е една од најголемите „што ако?“ приказни во историјата на рокенролот, често споредувана со онаа на Пит Бест, првиот тапанар на „Битлси“. Тој беше човекот кој стоеше на почетокот на патот на бендот кој ќе го освои светот, но беше заменет непосредно пред големиот успех. Сепак, неговото наследство не треба да се гледа како неуспех, туку како приказна за издржливост. Тој докажа дека и по најголемото разочарување, со талент и упорност може да се изгради долга и почитувана кариера.

На крајот, тој останува важна фуснота во историјата на „Ајрон Мејден“, но и значајно поглавје во историјата на британската рок сцена.