Дали е безбедна земјата од Фукушима: 20.000 кубици земја под тревникот на премиерот

Почва од Фукушима се преместува во дворот на јапонскиот премиер за да се докаже дека не е контаминирана.

Јапонската влада најави дека ќе премести околу 20.000 кубни метри почва, собрана за време на деконтаминацијата околу нуклеарната централа Фукушима, и ќе ја постави под тревникот на комплексот владини згради во Токио. Овој потег, кој се опишува како „симболичен чин“, има за цел да ја демонстрира безбедноста на рециклираната почва и да го надмине силниот отпор во јавноста за нејзина понатамошна употреба.

Ова е првпат ваква почва да се користи надвор од префектурата Фукушима, каде што се случи нуклеарната катастрофа во 2011 година.

20.000 кубици земја под тревникот на премиерот

Според планот на Министерството за заштита на животната средина, почвата ќе биде распослана во слој дебел 60 сантиметри под тревникот на владиниот комплекс. Се нагласува дека станува збор за земја со ниско ниво на радиоактивност, која дополнително ќе биде покриена со слој чиста почва, а нивоата на зрачење постојано ќе се следат.

Стандардите дозволуваат почва со радиоактивен цезиум под 8.000 бекерели по килограм да се користи за градежни и инфраструктурни работи.

Битката против стравот и локалниот отпор

Причината за овој необичен потег е силниот локален отпор со кој се соочува владата секогаш кога ќе предложи употреба на деконтаминираната почва надвор од Фукушима. По катастрофата беа собрани вкупно 14,1 милиони кубни метри контаминирана почва, од кои околу 75% веќе ги исполнуваат критериумите за безбедна реупотреба.

Владата се надева дека со овој симболичен гест ќе ги отстрани пречките и ќе ја убеди јавноста дека почвата може безбедно да се користи во инфраструктурни проекти низ целата земја.

Помеѓу науката и перцепцијата

Потегот на јапонската влада е фасцинантен пример за тоа како се води битка со перцепцијата во едно пост-трауматско општество. Соочена со реалноста дека научните податоци не се доволни за да го смират стравот на јавноста од радијација, владата се свртува кон најсилниот можен симбол – личниот пример на лидерот. Пораката е едноставна: „Ако е безбедно за премиерот, безбедно е и за вас“.

Ова не е само проект за управување со отпад, туку проект за управување со стравот. Клучниот проблем не е научен, туку психолошки, и се темели на длабоката недоверба во официјалните уверувања по катастрофата од 2011 година.

Успехот на оваа кампања нема да се мери во бекерели, туку во тоа дали овој храбар, речиси очајнички гест ќе успее да го поправи длабоко скршениот однос на доверба помеѓу државата и нејзините граѓани. Тоа е политички театар од највисок ред, дизајниран да испрати порака посилна од било кој научен извештај, во обид конечно да се затвори едно болно поглавје од јапонската историја.