Кога мајките заминуваат: љубов што останува вечна

Кога мајките заминуваат: љубовта што никогаш не умира

Заминувањето на мајката остава празнина што ништо не може да ја пополни, но и спомен за љубов што трае засекогаш.

Кога мајките заминуваат, светот за миг застанува. Нивната љубов, која била најсилниот столб во нашите животи, се претвора во спомен што ќе нè следи низ сите идни денови. Остануваат мирисот на нивните бакнежи, топлината на прегратките и гласот што нè смирувал без зборови.

Секој што изгубил мајка знае дека со тоа исчезнува и безусловното разбирање, онаа тивка грижа што не мора да се изговори за да биде почувствувана. Се јавуваат каења за моментите кога сме биле инаетливи, за ѕидовите што сме ги кренале, мислејќи дека времето е бескрајно. А вистината е дека вчера веќе не постои.

Мајките се и тлото и небото. Тие се корените што нè држат и светлината што нè води. Тие се оние кои и во последните мигови мислат на нашата среќа и благосостојба, молејќи се да останеме добро. Затоа, додека ги имаме покрај себе, треба да им дозволиме да нè сакаат со сета нивна сила – и да не жалиме за ништо кога ќе стане доцна.

Прегрнете ја својата мајка денес, кажете ѝ дека ја сакате и дозволете ѝ уште еднаш да ве благослови со својот поглед. Затоа што мајките се нашата најголема благодат, а нивната љубов останува вечна.