Неверојатната приказна на Џоно Ланкастер: Од напуштено бебе до светска инспирација

Напуштен од мајка му поради „грдото“ лице, денес е сопруг, татко и херој: Неверојатната животна приказна на Џоно Ланкастер

„Двата родитела беа згрозени од изгледот на детето. Ниту еден од нив не почувствува никаква емотивна поврзаност. Ја напуштија болницата 36 часа подоцна, оставајќи го детето зад себе.“ Овој суров медицински извештај е почетокот на животната приказна на Џоно Ланкастер, човекот кој се роди со редок генетски синдром, но кој, и покрај отфрлањето и суровоста, успеа да го претвори својот живот во триумф на човечкиот дух.

Џоно е роден со Тричер-Колинс синдром, состојба која го спречува правилниот развој на коските на лицето, оставајќи го без јаболчници и со карактеристичен изглед. Неговите биолошки родители не можеле да се соочат со тоа и го напуштиле само ден и половина по раѓањето.

Двете мајки – приказна за отфрлање и љубов

Но, судбината имала друг план. Само неколку недели подоцна, тој бил посвоен од прекрасната жена по име Џин Ланкастер, која му ја дала целата љубов што му била потребна. „Мојата мајка беше тука низ сите мои подеми и падови. Таа никогаш не ме гледаше како ‘дете со нарушување’, туку како дете кое заслужува сè што заслужува и секое друго“, вели Џоно. Сепак, растењето било тешко. Соочен со постојани погледи и навреди, тој поминал низ темни периоди на самоомраза. „Сфатив дека ме оставиле затоа што изгледам вака… и тоа ме уништи“, признава тој.

Од самоомраза до самоприфаќање

Пресвртницата се случила во неговите рани дваесетти. Еден ден, додека се гледал во огледало во теретана, наместо омраза, почувствувал нешто друго. „Го гледав своето лице и, наместо да посакам да го сменам, се насмевнав. За првпат, апсолутно го засакав она што го гледам“. Тој момент го променил неговиот живот засекогаш. Тој сфатил дека неговата уникатност е неговата најголема сила.

Повеќе од само приказна – триумф на човечкиот дух

Иако научил да се сака себеси, тој сакал да го затвори кругот и да се соочи со своето минато. Успеал да ги пронајде своите биолошки родители и да им понуди да се сретнат. Тие го одбиле по вторпат. „Беше ужасно. Плачев и плачев. Но, се помирив со тоа“, вели тој, покажувајќи неверојатна доза на емпатија. „Сигурно тоа била најтешката одлука што ја донеле“.

Наместо да дозволи горчината да го обземе, Џоно ја претворил својата болка во мисија. Денес, тој е среќно оженет со Лора, со која има две деца. Ја води и својата фондација „Сакај ме, сакај го моето лице“, преку која патува низ светот и им помага на децата со слични состојби да научат да се прифатат и да се сакаат себеси.

Приказната на Џоно Ланкастер е многу повеќе од само тажна судбина. Таа е моќна лекција дека не околностите, туку нашиот одговор на нив, е она што нè дефинира. Тој е жив доказ дека и најдлабоките рани можат да се излечат со љубов, и дека вистинската убавина не лежи во совршенството, туку во храброста да се биде свој.