Готвачка добила отказ оти хранела гладни деца: Приказната што го налути светот

„Како на гладно дете да му кажеш ‘не’?“: Приказната за готвачката што доби отказ затоа што хранела сиромашни ученици е лекција за сите нас

Во еден од оние моменти кои ја откриваат апсурдноста и честопати нехуманоста на бирократските системи, приказната за Деби Солсман, училишна готвачка од Охајо, пред неколку години го обиколи светот, а деновиве повторно стана вирална, потсетувајќи нè на вечната битка помеѓу правилата и човечноста. Деби добила отказ од работа затоа што им давала бесплатни оброци на учениците кои немале пари да платат. Нејзиното единствено „злосторство“? Не можела да гледа гладни деца.

Инцидентот се случил во 2017 година, во основното училиште „Денвер Плејс“ во Вилмингтон. Деби Солсман, која работела во училишната кујна, била отпуштена бидејќи, според училишната управа, не ги почитувала правилата на националната програма за училишни оброци, која налага секој оброк да биде евидентиран и наплатен. Таа признала дека понекогаш им давала дополнителна храна на децата кои биле сè уште гладни, а на оние кои немале пари, едноставно не им наплаќала, понекогаш плаќајќи од сопствен џеб.

„Кога едно дете ќе ми каже дека е гладно, дали треба да ги кренам рамениците и да му кажам: ‘Жал ми е, тоа ти е сè за денес?’“, изјави таа тогаш за локалните медиуми. „Како да му дадам на едно дете ладен сендвич, додека другите јадат топол оброк?“

Систем кој казнува емпатија

Нејзината приказна не е единствена. Низ САД се забележани бројни слични случаи каде што вработени во училиштата биле казнети или отпуштени затоа што покажале сочувство кон гладните деца. Овие инциденти го истакнуваат огромниот проблем со сиромаштијата и гладот кај децата. Според податоците, едно од шест деца во САД се соочува со несигурност во однос на храната.

Повеќе од само отказ – искра на промени

Иако Деби Солсман ја изгубила работата, нејзината приказна предизвика лавина од реакции и поддршка. Локалната заедница застанала зад неа, нудејќи ѝ нова работа, а нејзиниот случај послужил како инспирација за покренување на петиции за реформа на училишните правила. Како резултат на ваквите приказни, некои сојузни држави, како Ново Мексико, донесоа закони со кои се забранува таканаречениот „lunch shaming“ (посрамотување поради ручек) и се гарантира дека секое дете, без разлика на финансиската состојба на неговите родители, мора да добие топол и целосен оброк.

Приказната за Деби Солсман е многу повеќе од само вест за изгубено работно место. Таа е симбол на борбата на поединецот против еден бездушен систем. Таа е потсетник дека понекогаш, најголемите херојски дела не се случуваат на бојното поле, туку во училишната кујна. Иако ги прекршила правилата, Деби Солсман ја одбрала страната на човечноста. И токму затоа, иако го изгубила работното место, таа го добила статусот на херој.