Девојка си ја продала душата за колекција Лабубу кукли: Бизарната приказна

Продадена душа за колекција играчки: Бизарниот руски експеримент што ја разоткрива апсурдноста на модерното потрошувачко општество

Во еден од најчудните и најпровокативните социјални експерименти што се појавиле на интернет, 26-годишна девојка од Москва наводно буквално си ја „продала душата“ за 100.000 рубљи (околу 1.100 евра), потпишувајќи договор со сопствената крв. Парите, како што тврди, веднаш ги потрошила на колекција од популарните Лабубу (Labubu) кукли. Оваа бизарна приказна, иако најверојатно е измислена, предизвика жестока дебата во Русија и стана морничаво огледало на модерните вредности.

Сè започнало кога маркетинг експертот по име Дмитриј, на шега објавил оглас на Telegram дека е подготвен да плати на секој што ќе се согласи да му ја „продаде душата“, со услов договорот да биде запечатен со крв. На негово изненадување, се јавила девојка по име Карина, која без размислување ја прифатила понудата. Дмитриј потоа објавил фотографија од договорот, потпишан со крв, заедно со слика од Карина, која гордо го држи во раце.

Приказната доби уште поапсурдна димензија кога Карина изјавила дека парите веднаш ги потрошила на две работи: целосна колекција од трендовските Лабубу кукли и карта за концерт на фолк-пејачката Надежда Кадишева. „Рамнодушна сум кон сопствената душа“, наводно изјавила таа, додавајќи дека не ја интересира што „новиот сопственик“ ќе прави со неа.

Како што се очекуваше, приказната предизвика лавина од реакции, а наводно се огласила и Руската православна црква, која го осудила чинот како „морален и личен пад“ и ги повикала актерите на покајание.

Повеќе од само шега – метафора за празнината

Иако постои голема веројатност дека целиот настан е изрежиран маркетиншки трик за привлекување внимание, тој сепак функционира како моќна и вознемирувачка социјална критика. Приказната е модерна, секуларна верзија на древниот мит за Фауст, кој си ја продава душата на ѓаволот за знаење и моќ. Но, во оваа верзија од 21-от век, душата не се продава за големи, возвишени цели, туку за колекционерски играчки – симбол на празниот и минлив консумеризам.

Овој социјален експеримент, без разлика дали е реален или не, ја допира суштината на една од најголемите болести на модерното време: губењето на духовните вредности и нивната замена со материјални предмети. Тој го поставува прашањето: Колку вреди нашата душа во ера на хипер-консумеризам? Одговорот на Карина – „колекција Лабубу кукли“ – е истовремено и смешен и длабоко тажен. Тоа е огледало на едно општество каде што сè е на продажба, па дури и она што би требало да биде најсвето.