Пронајден првиот археолошки доказ за постоењето на Понтиј Пилат

Каменот што ја докажа Библијата: Како случајното откритие во Израел го потврди постоењето на Понтиј Пилат, судијата на Исус

Со векови, неговото име било познато речиси исклучиво од страниците на Библијата, како човекот кој „си ги измил рацете“ од одговорноста за смртта на Исус Христос. За многу историчари, Понтиј Пилат бил речиси митска фигура, лик чие постоење не можело да се потврди со цврсти археолошки докази. А потоа, во 1961 година, еден навидум обичен камен, пронајден во урнатините на антички театар, ја промени историјата засекогаш.

Откритието се случило за време на ископувањата на големиот театар во Цезареја Приморска, на брегот на денешен Израел. Археолозите пронашле варовнички блок, кој бил користен како скалило, со делумно оштетен, но сепак читлив натпис на латински. Откако го дешифрирале текстот, сфатиле дека во рацете го држат првиот и единствен физички доказ за постоењето на Понтиј Пилат.

Реконструираниот натпис гласел: „На божествените Августи, Тибериј, Понтиј Пилат, префект на Јудеја, (ја) посвети (оваа градба)“.

Зошто овој камен е толку важен?

Овој натпис, денес познат како „Каменот на Пилат“, е од непроценливо значење од неколку причини. Прво, тој го потврдува името на Пилат. Второ, ја потврдува неговата точна титула – „Префект на Јудеја“ – која била предмет на дебата меѓу историчарите. Трето, и најважно, го сместува неговото владеење токму во времето на императорот Тибериј (14-37 година од н.е.), период кој се совпаѓа со времето во кое, според христијанското верување, живеел и умрел Исус Христос.

Пред ова откритие, единствените записи за Пилат потекнувале од Новиот завет и од неколку текстови на историчари како Јосиф Флавиј и Филон Александриски. Недостатокот на археолошки докази ги навел некои скептици да се сомневаат дали тој воопшто постоел. Овој камен ги отфрли сите сомнежи.

Повеќе од само доказ – мост помеѓу верата и историјата

Судбината на Пилат по распнувањето на Исус останува обвиена во мистерија. Историските записи сугерираат дека тој паднал во немилост откако наредил масакр на група Самарјани и бил отповикан во Рим. Дали таму бил казнет или не, не е познато, а според една легенда, тој извршил самоубиство.

„Каменот на Пилат“ не е само археолошки артефакт; тој е еден од ретките, но моќни мостови кои директно ги поврзуваат библиските наративи со опипливата, докажлива историја. Тој ја трансформира фигурата на Понтиј Пилат од лик во религиски текст во реален историски владетел, човек од крв и месо, кој, како и секој друг римски управител, оставил свој траен печат во камен – печат кој, благодарение на археологијата, ја преживеал проверката на времето.