Мумии стари 7.000 години од Сахара открија изгубена гранка на човештвото

Изгубеното племе на Сахара: Мумии стари 7.000 години открија непозната гранка на човечкото семејно стебло

Длабоко во срцето на денешната пустина Сахара, во карпестото засолниште Такаркори во Либија, научниците дојдоа до откритие што ја препишува раната историја на човештвото. Анализата на ДНК од две мумифицирани жени, стари 7.000 години, откри постоење на досега целосно непозната генетска лоза – изгубена гранка на нашето семејно стебло, која не се совпаѓа со ДНК на ниту еден денешен народ.

Ова епохално истражување, предводено од Институтот „Макс Планк“, нè враќа во времето познато како „Африкански влажен период“ (пред 14.800 до 5.500 години). Тогаш, Сахара не била пустина, туку бујна, зелена савана, испресечена со реки и езера, која била дом на напредни човечки заедници. Меѓу нив биле и жителите на пештерското засолниште Такаркори.

Научниците очекувале дека генетскиот профил на овие мумии ќе биде сличен на денешните народи од супсахарска Африка. Но, резултатите, објавени во престижното списание „Nature“, донеле огромен шок. Поголемиот дел од нивниот геном припаѓал на мистериозна, досега непозната северноафриканска лоза. Според анализата, оваа група се одвоила од другите африкански лози пред околу 50.000 години – во исто време кога предците на сите денешни не-Африканци тргнале на своето патување надвор од Африка.

Изолирани со милениуми

Оваа „изгубена“ популација останала генетски изолирана во поголемиот дел од своето постоење. Истражувањето покажало дека тие имале многу помалку неандерталска ДНК во својот геном во споредба со луѓето надвор од Африка, но и траги од мешање со древните земјоделци од Левантот (Блискиот Исток).

Повеќе од само ДНК – слика на напредна цивилизација

Археолошкиот локалитет Такаркори е вистинска ризница. Покрај човечките останки, тука се пронајдени и најстарите докази за сточарство во Африка (стари 8.000 години) и најстарите траги од преработка на млеко во светот (стари над 7.000 години). Овие луѓе не биле само ловци-собирачи, туку развиле и напредни техники за изработка на керамика, корпи и алатки.

Откритието на оваа „изгубена“ генетска лоза е многу повеќе од само научен куриозитет. Тоа е моќен потсетник за неверојатната разновидност на човечките популации во минатото и за тоа колку од нашата историја сè уште е скриена и непозната. Кога климата се променила и Сахара повторно станала пустина, оваа уникатна цивилизација најверојатно исчезнала, оставајќи ги зад себе само мумифицираните тела и генетските траги, како тивки сведоци на еден поинаков, зелен свет.