Живеел еден праисториски човек во пештера. Еден ден на прагот се појавила жена…

Живеел еден праисториски човек во пештера. Еден ден на прагот се појавила жена и му рекла:

– Пушти ме да живеам кај тебе.

– За што си ми?

– Ќе ти ja чистaм пештерата.

– Таа и така си е чиста.

– Ќе ти готвaм.

– Што ќе ми готвиш? Јас пред некој ден си отепав еден мамут, сега само се прибирам во пештерата, фрлам парче месо во огнот и готово…

– Те молам, пушти ме макар и само за една ноќ…

Ја пуштил… утрото излегува пред пештерата, погледнува кон изгрејсонцето, потоа надолу кон својот „алат“… му намигнува и вели:

– Значи еве за што си бил ти, а јас толку години само ореви кршам со тебе…