Сенатор тврди дека ќе станеме вонземјани од ракчиња: Што се крие зад бизарната изјава

Не, нема да станете вонземјанин од ракчиња: Како американскиот сенатор Кенеди користи бизарна реторика за да води вистинска економска војна

Во изјава што звучи како да е излезена од научно-фантастичен филм, американскиот републикански сенатор Џон Кенеди ја шокираше јавноста со тврдењето дека луѓето би можеле да се претворат во „вонземјани“ доколку јадат замрзнати ракчиња од увоз. Иако оваа бизарна изјава веднаш предизвика лавина од потсмев, зад неа не се крие страв од инвазија на мали зелени суштества, туку вешта политичка тактика и очаен обид да се заштити една домашна индустрија на работ на пропаст.

Изјавата на сенаторот од Луизијана, познат по својот сликовит и честопати ексцентричен говор, дојде за време на дебата за безбедноста на увозната храна. Тој го искористи зборот „вонземјани“ не во буквална смисла, туку како хиперболична метафора за потенцијалната опасност од непознати вируси и бактерии кои би можеле да се најдат во морската храна увезена од земји со пониски стандарди за контрола на квалитетот.

Но, вистинската позадина на оваа изјава е економска, а не биолошка. Сенаторот Кенеди доаѓа од Луизијана, сојузна држава чиј риболов на ракчиња е културно и економски витален, но со години е десеткуван од увозот на евтини, замрзнати ракчиња од фарми во Југоисточна Азија и Јужна Америка. Домашните рибари едноставно не можат да се натпреваруваат со ниските цени. Со оваа драматична и лесно памтлива изјава, Кенеди се обидува да го сврти вниманието на јавноста кон овој проблем и да изврши притисок за воведување на повисоки царини и построги контроли за увозот.

Уметноста на политичкиот театар во „пост-вистина“ ерата

Изјавата на Џон Кенеди е совршен пример за политички театар во 21-от век. Во денешниот презаситен медиумски простор, една сувопарна дебата за трговските регулативи никогаш не би добила внимание. Но, кога ќе споменете „вонземјани од ракчиња“, вие гарантирано ќе завршите на сите насловни страници. Ова е стратегија на „вооружена метафора“ која, иако е апсурдна, е неверојатно ефективна бидејќи допира до длабоки, ирационални стравови: страв од непознатото, страв од загадена храна и ксенофобичен страв од „туѓото“ што го напаѓа нашето тело.

Ова е карактеристика на таканаречената „пост-вистина“ политика, каде што емотивниот впечаток и виралноста на пораката се поважни од нејзината фактичка точност. Лесно е да се отфрли изјавата како лудост, но тоа би било да се потцени нејзината стратешка цел. Кенеди не зборува за наука, тој зборува за работните места на своите гласачи. И додека експертите се потсмеваат, тој успешно ја постави рамката на дебатата и ја пренесе својата порака до најшироката можна публика. Колку и да звучи смешно, лекцијата е сериозна: во модерната политика, понекогаш најбизарната приказна е таа што победува.