Магија во Австралија: Плажа во Мелбурн свети во темно поради редок феномен

Парадоксот на блескавата плима: Како плажата во Мелбурн се претвори во „море од ѕвезди“ и зошто оваа магична убавина е всушност аларм

Во еден од оние ретки моменти кога природата приредува спектакл кој се граничи со магија, плажата Сент Килда во Мелбурн, Австралија, изминативе ноќи светеше во темно. Илјадници туристи и локални жители се собраа на брегот за да сведочат на неверојатниот феномен на биолуминисцентни алги, каде што секој бран што ќе удреше на брегот експлодираше во милиони блескави сини светла. Но, зад оваа нестварна убавина се крие една многу посериозна, еколошка приказна.

Феноменот, познат и како „морски сјај“ или „црвена плима“, е предизвикан од масовното размножување на еден вид на микроскопски алги наречени Noctiluca scintillans. Овие ситни организми, кога се вознемирени од движењето на брановите или од пливачите, произведуваат светлина преку хемиска реакција, слично на светулките. Резултатот е хипнотизирачка глетка, каде што морето изгледа како течно ѕвездено небо.

Сведоците го опишаа искуството како „космичко и магично“. „Како да пливаш низ блескави галаксии кои се вртат по брегот“, изјави еден од посетителите. Многумина храбро влегоа во студената вода за да го доживеат чувството да се биде опкружен со светлина, каде што секој потег на рацете и нозете остава светлечка трага.

Убавината што предупредува

Научниците, иако и самите воодушевени, предупредуваат дека овој феномен е меч со две острици. Масовното цветање на алгата Noctiluca scintillans, иако природно, е директно поврзано со промените во морскиот екосистем. Овие алги бујаат во потопли води кои се богати со хранливи материи, честопати како резултат на загадувањето од копното.

Двојната природа на „црвената плима“

Името „црвена плима“ доаѓа од тоа што преку ден, овие алги можат да ја обојат водата во црвеникава или розова боја. Но, нивната темна страна лежи во хемијата. Тие произведуваат големи количини на амонијак и го трошат кислородот во водата, што може да биде токсично за рибите и другите морски организми, предизвикувајќи масовен помор. За луѓето, контактот не е опасен, но сепак може да предизвика иритации на кожата.

Појавата на овој феномен во водите на Мелбурн, каде што порано бил многу редок, е уште еден показател за ефектите од климатските промени. Затоплувањето на океаните овозможува овие алги да се шират во региони каде што претходно не можеле да преживеат. Затоа, додека илјадници луѓе со право уживаат во магичната глетка, таа истовремено е и визуелен аларм. Тоа е прекрасен, но и вознемирувачки потсетник дека најубавите спектакли во природата понекогаш се и најгласните предупредувања дека нашата планета се менува на начини кои сè уште не ги разбираме целосно.