Родителите на жртвите од „Пулс“ со горчлива порака до Кочани по концертот на Дино Мерлин

Родителите од трагедијата во „Пулс“ со горчлива порака до Кочани: „Ако можевте 30км до Штип, можете ли 300м до паркот?“

Здружението на родители на жртвите од трагичниот пожар во дискотеката „Пулс“ излезе со нова, моќна и болна порака до јавноста. По големиот концерт на Дино Мерлин во Штип, на кој присуствуваа илјадници граѓани од Кочани, семејствата го изразија своето разочарување од слабата поддршка за нивните протести со кои бараат правда за 62-та изгубени млади животи.

Почит од Штип, тишина во Кочани?

Во своето соопштение, здружението „16-ти Март 2025“ прво изрази почит кон градоначалникот на Штип, кој ги поканил преживеаните од несреќата да бидат негови гости на концертот. Но, потоа, тие упатија горчливо прашање до своите сограѓани.

„Скоро цело Кочани патуваше 30 километри до Штип на концерт… А ние се прашуваме… Кочанчани, ако можевте 30 километри до Штип, зарем 300–400 метри до Паркот на револуцијата се премногу? Таму не ве чекаат ѕвезди на сцена, туку споменот на вашите другари и другарки – 62 ангели“, стои во реакцијата.

Борба против заборавот

Оваа порака доаѓа шест месеци по трагедијата, во период кога истрагата за причините и одговорноста за пожарот сè уште тапка во место и нема официјални обвиненија. Семејствата, преку иницијативата „Марш на ангелите“, се борат правдата да не биде заборавена, но се соочуваат со сè помала поддршка од заедницата.

Болната празнина помеѓу тагата и животот

Реакцијата на родителите ја отсликува болната психологија на секоја голема трагедија. Додека за семејствата на жртвите, болката е вечна, а борбата за правда е животна мисија, за пошироката заедница, колку и да е сочувствителна, животот мора да продолжи. Луѓето имаат природна потреба да се вратат кон нормалноста и да бараат моменти на радост, како што е еден голем концерт.

Сепак, писмото на родителите е очаен крик да не бидат оставени сами во својата борба. Тоа е повик за солидарност и потсетник дека вистинското заздравување на една заедница не лежи во заборавање на трагедијата, туку во заедничката борба да се осигура дека правдата ќе биде задоволена и дека такво нешто никогаш нема да се повтори.