Четирите трагедии што го одбележаа животот на Бора Чорба

Удар од кој нема опоравување: Четирите големи трагедии кои го скршија, но и го создадоа Бора Чорба

Зад ликот на Борисав „Бора“ Ѓорѓевиќ (1952-2024), бунтовниот рокер со остар јазик и уште поостри стихови, се криеше еден длабоко трагичен и ранлив човек. 

Додека од сцената грмеше рокенрол, во приватниот живот на Бора владееше тишината на загубата. Овие четири удари на судбината оставија длабоки лузни на неговото срце.

1. Смртта на концертот во Загреб (1982)

Во екот на најголемата слава на „Рибља Чорба“, за време на турнејата со морничаво пророчки наслов „Кој ќе преживее, ќе раскажува“, се случи трагедија што го промени бендот засекогаш. На концертот во преполната Ледена сала во Загреб, 14-годишната девојка Жељка Марјановиќ починала од гушење по епилептичен напад во огромната гужва. За концертот биле продадени двојно повеќе карти од капацитетот. Овој настан остави трајна траума кај Бора, кој, како што напиша покојниот басист Миша Алексиќ, до крајот на животот чувствувал огромна одговорност за изгубениот млад живот.

2. Загубата на Рајко Којиќ – братот уништен од дрога (1997)

Гитаристот Рајко Којиќ беше еден од основачите на „Рибља Чорба“ и човекот со кој Бора ги создаде првите хитови. Сепак, долгогодишната борба на Рајко со зависноста од хероин доведе до негово отпуштање од бендот во 1984 година. Иако тоа беше професионална одлука, Бора никогаш не престана да се грижи за својот пријател. Смртта на Рајко во 1997 година, на само 41 година, беше огромен удар за Ѓорѓевиќ, кој до крајот зборуваше со огромна тага за изгубениот талент и пријателство.

3. Самоубиството на првата сопруга (2007)

Најголемиот и најболен удар во неговиот живот се случи во 2007 година. Неговата прва сопруга и љубов од средношколските денови, Драгана, на која ѝ ги посветил најубавите љубовни песни, изврши самоубиство само еден месец по нивниот развод. Драгана била присутна на неговиот голем концерт во белградската Арена само 13 дена пред трагедијата. Бора никогаш не сакаше јавно да зборува за овој настан, но блиските тврдеа дека оваа загуба никогаш не ја преболел.

4. Заминувањето на Миша Алексиќ – крај на една ера (2020)

Смртта на Мирослав Миша Алексиќ, легендарниот басист и ко-основач на бендот, од последици на коронавирусот во 2020 година, беше последниот голем удар. Миша беше повеќе од колега; тој беше брат со кој Бора помина 43 години на сцената. „Се договоривме да умреме заедно на бина, но тој побрза, ме изневери“, изјави тогаш Бора, длабоко потресен. „Без него, ништо повеќе нема да биде исто“.

Поетот кој живееше со своите лузни

Животот на Бора Ѓорѓевиќ е потсетник дека зад најголемите уметници често стојат и најголемите болки. Неговата способност да ја преточи својата трагедија во стихови кои допираат до милиони луѓе е она што го направи повеќе од само рокер – го направи народен поет. Иако неговиот живот беше обележан со загуби, неговата музика останува како вечен доказ дека и од најдлабоката тага може да се роди безвременска уметност.