За сите оние кои секојдневно водат војни со класичните директори и шефови...

За сите оние кои секојдневно водат војни со класичните директори и шефови кои секогаш се во право и нивниот збор е последен.

Драг шефе,

Ако нешто треба итно да направам, те молам прашувај ме на секои 10 минути како ми оди и до каде сум. Тоа многу ми помага. Или уште подобро, застани ми зад грб и поправај ми ја секоја погрешена буква.

Ако имам полни раце документи, кутии и книги, ни случајно не ми отворај врата. Морам да научам сам да се снаоѓам!

Ако ми дадеш неколку задачи одеднаш, никогаш не ми кажувај која е приоритетна. Така ќе можам да вежбам телепатски способности.

Дај сè од себе да останам во канцеларија што подолго. Обожавам да си седам во неа, и онака немам каде да се вратам. Всушност, речиси и да немам свој живот.

Ако си задоволен од мојата работа, задржи го тоа а себе. Ако веста случајно се прошири, постои можност за напредок. Освен тоа, никогаш нема да се трудам повеќе ако знам дека си задоволен.

Ако не си задоволен пак од мојата работа, раскажи им го тоа на сите. Обожавам кога моето име се користи во секој разговор. Но, немој мене тоа да ми го кажеш директно, може да ме навредиш.

Ако за некоја задача ми се потребни посебни насоки, не ги пишувај и не ми ги кажувај. Барем сè до моментот кога задачата нема да биде завршена. Зошто би ме замарал со такви глупости?

Никогаш не ме запознавај со луѓето со кои си. Остави ги да мислат дека сум само уште еден досаден паразит.

Кон мене биди љубезен исклучиво ако правам работа од која зависи и твојата глава.

Слободно зборувај ми за твоите големи проблеми. Никој друг ги нема и добро е да знам дека секогаш си во право. Посебно уживам во приказните за тоа колку данок треба да платиш за секој вработен и тоа само затоа што си голем, сериозен и чесен шеф.

Почекај барем до последниот месец во годината пред да ми кажеш кои биле моите задачи и цели за годината која изминала.

На крајот од краиштата, јас не сум тука за пари. ЈАС СУМ ПРОФЕСИОНАЛЕЦ!